MHWE KYAN

　มีสถานที่แห่งหนึ่งในคิวชูชื่อว่านากายามาโกะ มีทั้งภูเขา บทเพลง ภาพวาด และวัยเยาว์ที่ไม่เคยเลือนหายไป เมื่อเราไปถึงที่นั่น เราเตรียมทำเครื่องดนตรีจากไม้ไผ่ เราอยากตั้งชื่อมันว่า "ไม้ไผ่ซิง" ขั้นแรก ตัดไม้ไผ่ให้มีความยาวพอเหมาะ ตัดตรงกลางสองรอย แล้วเชื่อมรอยตัดทั้งสองเข้าด้วยกันในแนวนอน แค่นี้ก็เสร็จเรียบร้อยสำหรับไม้ไผ่ซิงแบบง่ายๆ

แน่นอนว่าการทำอุปกรณ์สำหรับตีไม้ไผ่ซิงก็ทำได้ง่ายเช่นกัน ตัดไม้ไผ่ให้เป็นรูปทรงตะเกียบยาวและบาง แล้วปรับความยาวให้ใช้งานได้สะดวก เมื่อเคาะไม้ไผ่ซิงเบาๆ จะให้เสียงที่คมชัด ที่น่าสนใจคือ เมื่อตีไม้ไผ่ซิงสามหรือสี่อัน แต่ละอันจะให้เสียงที่แตกต่างกัน เปรียบเสมือนการแสดงอันน่าอัศจรรย์ของธรรมชาติ

ภาพด้านล่างแสดงเครื่องดนตรีต่างๆ ที่ผลิตโดยคนในท้องถิ่นโดยใช้ไม้ไผ่

　หลังจากทำดนตรีไม้ไผ่เสร็จก็ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว ฉันไปร้านอาหารแถวนั้นและสั่งแกงกะหรี่มากินในราคาแค่ 200 เยน

มื้ออาหารที่ถูกที่สุดและอร่อยที่สุดที่ฉันเคยทานในญี่ปุ่นนั้นหอมกรุ่นและอร่อย

หลังอาหารเย็น พวกเรารวมตัวกันที่ศูนย์ชุมชนที่ตกแต่งด้วยงานศิลปะฝีมือชาวบ้าน และจัดคอนเสิร์ตเล็กๆ แบบไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนด้วยเครื่องดนตรีที่เราประดิษฐ์ขึ้นเอง ตอนแรกเสียงดนตรีค่อนข้างจะสับสนวุ่นวาย แต่ค่อยๆ เข้าใจกันอย่างลึกซึ้งและกลมกลืนกันมากขึ้น วันนั้นท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนาทึบ ลมพัดแรง ราวกับว่าแม้แต่ลมและเมฆก็ยังเต้นรำไปตามทำนองเพลงของเรา แม้จะเป็นวันที่ฟ้าครึ้ม แต่ทันทีที่เราเริ่มเล่น แสงอาทิตย์ก็ส่องลงมาราวกับพุ่งทะยานเข้าสู่คอนเสิร์ต อบอุ่นความหนาวเย็นของฤดูใบไม้ร่วงและอบอุ่นหัวใจของศิลปินแต่ละคน

　หลังการแสดงจบ เราได้ชมภาพวาดรอบๆ ตัว ศิลปินท่านหนึ่งที่ทำให้เราประทับใจเป็นพิเศษคือจิตรกรผู้สร้างสรรค์ภาพวาดหลากหลายสไตล์ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการออกเสียงอักษรญี่ปุ่น

หลังจากนั้น เราเดินไปตามถนนชนบทที่โอบล้อมด้วยทุ่งนาและภูเขา ความคิดสร้างสรรค์ของคนท้องถิ่นปรากฏให้เห็นอยู่ทุกหนทุกแห่ง และระหว่างทาง เราได้พบกับเครื่องประดับและเครื่องดนตรีที่ทำจากไม้ไผ่ที่เรียบง่ายแต่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากมาย

หากคุณหย่อนก้อนกรวดลงไปในกระบอกไม้ไผ่ คุณจะได้ยินเสียงหยดน้ำ เสียงจะแตกต่างกันไปตามขนาดของไม้ไผ่ และให้ความรู้สึกราวกับว่าคุณกำลังผ่อนคลายจากชีวิตประจำวันอันแสนวุ่นวาย และกำลังฟังเสียงของธรรมชาติ

คุณคิดว่าลมมีเสียงหรือไม่? ถ้ามี เสียงนั้นเกิดจากอะไร? ฉันคิดว่าคำตอบอยู่ที่ลักษณะการยืนของไม้ไผ่นี้ มีรูเล็กๆ หลายรูในไม้ไผ่ เมื่อลมพัด คุณจะได้ยินเสียงลมหากเอาหูเข้าไปใกล้รูเล็กๆ เหล่านั้น

เย็นวันนั้น ผมเดินผ่านร้านขายไก่ทอด ร้านปิดแล้ว แต่เจ้าของร้านกลับกระตือรือร้นมาก ทอดไก่จนกรอบนอกนุ่มใน กลิ่นหอมชวนรับประทาน ที่น่าสังเกตเป็นพิเศษคือไก่ทอดเสียบไม้ย่าง เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไก่ทอดเสียบไม้ย่างแบบนี้ในญี่ปุ่น

　ขณะที่ฉันกำลังจะกลับ ฉันเห็นงานเต้นรำจัดขึ้นที่นั่น

ผู้คนกำลังเต้นรำกันเป็นวงกลม ดูเหมือนการเต้นรำแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น ตารางเวลารถไฟค่อนข้างแน่น แต่ชาวบ้านก็ชวนฉันมาร่วมด้วยอย่างกระตือรือร้น ฉันอดไม่ได้ที่จะเต้นตามไปด้วย ดื่มด่ำกับความสนุกสนาน

เป็นวันที่มีความสุขอย่างแท้จริง