KHAN LALAIN IQBAL

เสียงสะท้อนแห่งวัยเด็ก: เชื่อมโยงหัวใจผ่านเสียงและศิลปะ

เด็กๆ ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยากรู้อยากเห็น พวกเขาเล่นของเล่นด้วยกัน ถูไม้กับราวบันได และสร้างเครื่องดนตรีด้นสดจากทุกสิ่งรอบตัว ความอยากรู้อยากเห็นและความสนุกสนานตามธรรมชาตินี้เป็นสิ่งที่หลายคนสูญเสียไปเมื่อเติบโตขึ้น

แต่ในวันที่ 2 พฤศจิกายน เรารู้สึกเหมือนเป็นเด็กอีกครั้ง เราลืมความกังวลในโลกของผู้ใหญ่และสนุกไปกับมัน ขณะที่เราเดินเที่ยวชมคาตาสุมิโช คุณครูของเราได้แนะนำให้เรารู้จักกับโลกแห่งเสียงและดนตรี

วันของเราเริ่มต้นด้วยเวิร์กช็อปที่เราประดิษฐ์เครื่องดนตรีจากไม้ไผ่ เราเลือกไม้ไผ่ที่เราชอบ เลื่อย เจาะรู ทำไม้กลอง และในที่สุดก็ได้เครื่องดนตรีที่สามารถสร้างเสียงได้สองแบบ เครื่องดนตรีจากไม้ไผ่ชิ้นนี้กลายเป็น "เพื่อน" ของเราตลอดทั้งวัน

　เราทานแกงกะหรี่เนื้อกวางแสนอร่อยราคา 200 เยนเป็นมื้อกลางวัน จากนั้นก็ไปดูนิทรรศการศิลปะ ที่นั่นเราได้ชมกิจกรรมที่เรียกว่า "Free Music Making" ซึ่งน่าสนใจมาก มีคน 20-30 คนหยิบเครื่องดนตรีไม้ไผ่ขึ้นมาเล่นเสียงต่างๆ เอง ตอนแรกฟังดูเหมือนแค่เสียงรบกวน แต่เมื่อเวลาผ่านไป เสียงก็เริ่มกลายเป็น "ดนตรี" อย่างลึกลับ ราวกับว่าความเป็นระเบียบกำลังก่อตัวขึ้นจากความโกลาหล และรูปแบบของเสียงก็ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป

หลังจากนั้นเราก็ออกเดินเที่ยวชมเมือง เราสำรวจเครื่องดนตรีที่ส่งเสียงต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติและโครงสร้างของเมือง บางชนิดส่งเสียงโดยใช้พลังลม บางชนิดส่งเสียงโดยการตีไม้หรือโยนก้อนหินลงไป ฉันรู้สึกประทับใจที่ "ความประหลาดใจ" มากมายเช่นนี้สามารถเกิดขึ้นได้จากโครงสร้างและเครื่องดนตรีง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน

　หนึ่งในไฮไลท์ของงานคือนิทรรศการศิลปินในเทศกาลคาตาสุมิ ฉันจำนิทรรศการของอาจารย์วาตานาเบะได้เป็นพิเศษ! ฉันรู้สึกทึ่งกับจำนวนผลงานและรู้สึกว่าศิลปะหยั่งรากลึกอยู่ในชีวิตประจำวัน สำหรับเขา การเป็นศิลปินคือวิถีชีวิต ฉันยังได้รับเข็มกลัดที่มีผลงานศิลปะของเขาพิมพ์อยู่ด้วย >< นอกจากนี้ยังมีนิทรรศการของศิลปินท่านหนึ่งที่ทำประติมากรรมขนาดเล็กต้นฉบับโดยใช้วัสดุอย่างเปลือกหอยที่เขาพบในทะเล และอีกท่านหนึ่งที่ทำตุ๊กตาจากภาพวาดของเด็กๆ ฉันยังได้ซื้อโปสการ์ดสองใบจากศิลปินที่วาดแมวแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมอีกด้วย

ในตอนท้ายของวัน คุณครูได้เลี้ยงไก่ทอดแสนอร่อยให้เรา และพวกเราก็ได้ร่วมรำลึกถึงประสบการณ์ในวันนั้น 20 นาทีก่อนรถไฟจะออก เราได้มีโอกาสร่วมเต้นรำพื้นเมืองกับชาวบ้าน

การได้เต้นรำร่วมกันท่ามกลางกิจกรรมอื่นๆ มากมายนั้นสนุกมาก ระหว่างนั่งรถไฟกลับบ้าน เรารู้สึกอิ่มเอมใจจนเกือบลืมไปว่าเช้าวันนั้นเรานอนเกินเวลาไป ฉันดีใจมากที่ได้มีส่วนร่วมในวันนี้