KANLAYANAPHOTPORN Jaranya

12-13 มีนาคม 2568

จากมหาวิทยาลัย APU ฝ้ายและเพื่อนอีกห้าคนได้มีโอกาสไปเที่ยวเมืองนี้

โอคาวะ ครั้งนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับเมืองนี้กันสองวันหนึ่งคืน ในกิจกรรมนี้ฝ้ายจะได้พบปะกับนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยอื่นๆ เช่น NIU และ NJC จึงเป็นกิจกรรมที่ฝ้ายตั้งตารอมาก

วันที่ 1 3 ธันวาคม 2568 เราขึ้นรถบัสและพบกันที่ Okawa TERRAZZA ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวของย่านนี้ ที่นี่มีของที่ระลึกขายมากมาย แต่หนึ่งในนั้นก็มี "ไอศกรีมพริกโอคาวะ" ขายด้วย ฉันเลยอดใจไม่ไหวที่จะซื้อมากิน พริกอร่อยมาก รสชาติเผ็ดกำลังดี ไม่ผิดหวังเลย

หลังจากที่ทุกคนมาถึงไม่นาน งานอย่างเป็นทางการก็เริ่มขึ้น เราทานอาหารกันก่อนออกไปเดินเล่นในเมือง มีทั้งไก่ทอด อินาริซูชิ ซูชิม้วน ฯลฯ ฉันก็เพิ่งรู้อีกครั้งว่าของขึ้นชื่อของโอคาวะคือไก่ทอด! อร่อยจริงๆ นะ

​หลังจากนั้น เรามุ่งหน้าไปยังสถานที่ใกล้เคียง สะพานยกแม่น้ำชิคุโกะ ซึ่งเป็นสถานที่สำคัญ สร้างขึ้นในปี 1935 เพื่อเชื่อมจังหวัดฟุกุโอกะและซากะ มีส่วนลิฟต์เพื่อให้เรือแล่นผ่านได้สะดวก

ฉันสังเกตเห็นเชือกที่ขึงขนานกับราวสะพาน และสงสัยว่าเชือกนั้นใช้ทำอะไร เมื่อถามไกด์ของเรา เขาบอกว่าเชือกนั้นถูกผูกติดกับราวสะพานเพื่อป้องกันไม่ให้นกมาเกาะบนสะพานและทำให้สะพานสกปรก

ฉันไม่เคยคิดว่าจะแก้ปัญหาปวดหัวได้ง่ายๆ เช่นนี้

หลังจากนั้นเราก็ได้ "สัมผัสประสบการณ์งานฝีมือ"

ครั้งนี้ทุกคนเลือกทำสิ่งที่แตกต่างออกไป

เมืองโอคาวะมีชื่อเสียงด้านเฟอร์นิเจอร์ จึงมีเก้าอี้ พวงกุญแจ งานฝีมือคุมิโกะ และอื่นๆ อีกมากมาย

คุณอาจสงสัยว่าคุมิโกะคืออะไร

ตอนแรกคุณพงษ์ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อธิบายง่ายๆ ก็คือ มันเป็นงานศิลปะที่สร้างขึ้นโดยการตัดไม้ให้ได้ขนาดและรูปทรงที่ต้องการ โดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์ยึดติด เช่น ตะปูหรือกาว แล้วค่อยๆ นำมาประกอบกันเป็นลวดลายที่สวยงาม

สำหรับกิจกรรมนี้ คุณพงษ์เลือกคุมิโกะพร้อมพวงกุญแจ เพราะพกพาสะดวกและน่ารัก

เมื่อคุณมีค้อนและวัสดุแล้ว คุณก็เริ่มลงมือทำได้เลย การทำพวงกุญแจนั้นไม่ยากเลย คุณแค่ต้องขัด ทาน้ำมัน และตกแต่งให้สวยงาม

แต่คุมิโกะแอบทำให้มันยากขึ้นเล็กน้อย เพราะคุณต้องเลือกชิ้นส่วนที่ถูกต้อง เมื่อใช้ค้อน คุณต้องใช้ค้อนอย่างระมัดระวัง

ไม่อย่างนั้นไม้อาจหักได้ ต้องใช้สมาธิอย่างมากในการทำแบบนั้น

มันยากมาก แม้แต่กับชิ้นส่วนสำเร็จรูป

มันจะยากขนาดไหนถ้าคุณต้องทำมันขึ้นมาเองตั้งแต่ต้น หรือทำให้มันเป็นชิ้นใหญ่ที่มีลวดลายซับซ้อน?

หลังจากนั้น คุณมิยาเกะกล่าวว่า "เรามาทำความรู้จักเมืองโอกาวะให้มากขึ้นผ่านกิจกรรม "เดินเที่ยวรอบเมือง" กัน จะเห็นได้ว่าเมืองโอกาวะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานในฐานะเมืองที่เจริญรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางการคมนาคมมาตั้งแต่สมัยเอโดะ

​

นอกจากนี้ยังเป็นเขตแดนระหว่างสองจังหวัดเดิมของญี่ปุ่น คือ "ยานากาวะ" และ "คุรุเมะ" เป็นเรื่องน่าแปลกที่จังหวัดสองจังหวัดที่อยู่ใกล้กันกลับมีสำนวนภาษาที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ เฟยยังได้พบกับสิ่งที่เรียกว่า "อุมะ สึนางิ"

ซึ่งแปลว่า "ผูกม้า" ดูเรียบง่ายมาก

เป็นก้อนใหญ่สูง และมีรูสำหรับร้อยเชือก

​

กล่าวกันว่าในสมัยเอโดะ เชือกผูกม้ามีบทบาทคล้ายคลึงกับรถแท็กซี่สมัยใหม่ คุณพงษ์มองว่าเรื่องนี้น่าสนใจมาก ดูเหมือนว่าชาวญี่ปุ่นในอดีตจะใช้ม้าและเรือเป็นพาหนะหลัก

ไม่เพียงเท่านั้น แต่เพราะสถานที่แห่งนี้ยังไม่ หลังจากถูกทิ้งระเบิดในช่วงสงคราม คุณมิยาเกะ ไกด์ของเราพาเราไปยังสถานที่สำคัญๆ ในยุคเอโดะ เช่น ศาลเจ้าและร้านขายเฟอร์นิเจอร์เก่า อาคารเก่าๆ หลายแห่งยังคงหลงเหลืออยู่

Fai รักเมืองนี้มาก ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

เมืองนี้ยังคงรักษาบรรยากาศแบบดั้งเดิมเอาไว้ ให้ความรู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในยุคนั้นจริงๆ

ก่อนไปโรงแรม เราแวะโรงงานน้ำส้มสายชูในเมือง

ปกติพี่ฟองไม่กินน้ำส้มสายชู ถ้าจะให้พี่ฟองดื่มน้ำส้มก็ห้ามทำนะ

แต่พอได้เรียนรู้วิธีทำ สรรพคุณ และวิธีใช้ ฉันก็เปิดใจมากขึ้น แถวนี้ยังมีน้ำส้มสายชูให้ลองชิมด้วย มีทั้งน้ำส้มสายชูขิง น้ำส้มสายชูสตรอว์เบอร์รี น้ำส้มสายชูยูซุ น้ำส้มสายชูมะนาว ฯลฯ ฉันลองชิมแล้วชอบมาก

เลยซื้อมาสามขวดกลับบ้าน อยากให้ทุกคนได้ลองชิมบ้างจัง

วันที่ 2

13 มีนาคม 2568 วันนี้เป็นทริปฝึกอบรมที่โรงงานคุมิโกะและโรงงานเฟอร์นิเจอร์เป็นหลัก

ทุกคนต้องตื่นเช้าและเตรียมตัวออกเดินทาง

โรงงานแรกคือโรงงานคุมิโกะ

เมื่อวานนี้ คุณฟองทำคุมิโกะชิ้นเล็กๆ ไม่กี่ชิ้น รู้สึกเหมือนใช้เวลานานมากในการทำแค่ชิ้นเดียว

แต่พอเห็นเฟอร์นิเจอร์หลายชิ้นที่ใช้คุมิโกะเป็นหลักแบบนี้ ฉันก็รู้สึกประหลาดใจมาก

คนที่ทำชิ้นนั้นน่าทึ่งมาก ทุกชิ้นทำด้วยมือ ระหว่างช่วงถาม-ตอบ คุณไฟยกมือขึ้นอย่างระมัดระวังและมีโอกาสถามคำถามต่างๆ กับเจ้าของโรงงาน

จากข้อมูลที่ได้ โรงงานนี้เป็นโรงงานเดียวที่ผลิตคุมิโกะในปัจจุบัน ไม่มีโรงเรียนในญี่ปุ่นที่สอนทำคุมิโกะ และทางโรงงานไม่รับนักศึกษาพาร์ทไทม์ เพราะต้องใช้ทักษะขั้นสูง

และต้องใช้เวลาฝึกฝนนานมาก และคุมิโกะที่แพงที่สุดคือฉากกั้น ซึ่งเป็นงานที่มีขนาดใหญ่และประณีตที่สุด มีราคาประมาณ 25 ล้านเยน นอกจากนี้ เฟอร์นิเจอร์ที่มีคุมิโกะแบบนี้อาจดูบอบบาง

แต่ในความเป็นจริง เฟอร์นิเจอร์เหล่านี้สามารถอยู่ได้นานถึง 100 ปี คุณฟองให้ความเคารพอย่างสูงต่อทุกคนในโรงงาน นี่คือภูมิปัญญาที่ดีที่สุดอย่างแท้จริง

หลังจากนั้นพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่ต่อไป:

โรงงานเฟอร์นิเจอร์มารุโช ที่นี่ทุกคนสามารถชมกระบวนการผลิตเฟอร์นิเจอร์ได้ตั้งแต่ต้นจนจบ

จากแนวคิดในการผลิตเฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้น ทำให้ฟองได้เรียนรู้ว่าการที่จะทำให้เฟอร์นิเจอร์ชิ้นนี้กลายเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่เราใช้ในชีวิตประจำวันนั้น จำเป็นต้องผ่านการออกแบบที่ดี ช่างฝีมือต้องทุ่มเทมากขนาดไหน? กระบวนการผลิตเฟอร์นิเจอร์ที่นี่เริ่มต้นจากการเลือกไม้ที่เหมาะสมกับเฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้น จากนั้นจึงตัดไม้ ขัดเงา (ในขั้นตอนนี้ทางโรงงานมักจะเพิ่มเทคนิคพิเศษ เช่น การทำคลื่นบนเฟอร์นิเจอร์เพื่อให้เฟอร์นิเจอร์ดูน่าสนใจและสวยงามยิ่งขึ้น) และสุดท้ายคือการขัดเงาและเคลือบผิว ซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้ายที่ฝนชอบมาก

โรงงานมีโชว์รูมที่จำลองเฟอร์นิเจอร์สำเร็จรูปให้ลูกค้าได้นั่งสัมผัส ระหว่างช่วงถาม-ตอบ ฝ้ายก็ได้ถามคำถามเจ้าของโรงงานหลายข้อ

ข้อมูลที่ได้มาคือ ลูกค้าที่มาซื้อมักจะเป็นคู่สมรส หรือบริษัทอื่นๆ และขั้นตอนที่ยากที่สุดในการผลิตเฟอร์นิเจอร์คือการทำชิ้นส่วนทรงกลม

แต่จริงๆ แล้ว เจ้าของโรงงานบอกว่าทุกขั้นตอนย่อมมีอุปสรรค แม้แต่กระบวนการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ให้ตอบโจทย์ลูกค้าก็ยังยากลำบากมาก

ก่อนจบกิจกรรม ฝ้ายได้เรียนรู้มากมาย

และมีการนำเสนอให้ทุกคนได้ฟังถึงสิ่งที่ได้เรียนรู้จากกิจกรรมนี้

และวิธีการส่งเสริมเมืองโอกาวะให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวมากขึ้น จากประสบการณ์ของฝ้าย ฝ้ายเชื่อว่าสักวันหนึ่งเมืองโอกาวะจะกลายเป็นเมืองท่องเที่ยวอย่างแน่นอน

เพราะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากมาย ทั้งบรรยากาศและการตกแต่งแบบยุคเอโดะ และน้ำส้มสายชูที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว หากรู้ล่วงหน้าว่ามีเมืองแบบนี้ในญี่ปุ่น คงชวนเพื่อนๆ มากันตั้งนานแล้ว

ถ้ามีโอกาส เชิญมาเมืองโอกาวะกันนะครับ!