NGUYEN THI TUC NINH

 วันที่ 22 สิงหาคม 2566 ฉันได้ไปเที่ยวพักร้อนฤดูร้อนที่มีความหมายกับเพื่อนชาวต่างชาติ โดยได้ไปเยี่ยมชมทุ่งนาขั้นบันไดจากสมัยเอโดะ ปีนเนินปลูกชา และเพลิดเพลินกับรสชาติของมัทฉะและเค้กบนเนินเขา

​

 ชาวนาต้อนรับพวกเราและคุณครูอย่างกระตือรือร้น ฉันรู้สึกเรียบง่ายแต่มีความสุขมากที่ได้ใช้ชีวิตอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ ทุกสิ่งทุกอย่างบริสุทธิ์เหมือนดอกข้าวที่รอการเก็บเกี่ยว ทุ่งดอกไม้ที่รอการเบ่งบาน แหล่งที่มาจากป่าสูง "น้ำธรรมชาติที่สะอาดผุดขึ้นมา ซึ่งทำให้ทุ่งนาเขียวขจีและสุกงอม"

​

 ข้าวที่นี่มีชื่อเสียงเรื่องความหอมและรสชาติอร่อย

 ประมาณสองชั่วโมงหลังจากเที่ยวชม ศาสตราจารย์อิโตะและคณะก็มุ่งหน้าไปรับประทานอาหารกลางวัน

อาหารพร้อมแล้ว แม้เจ้าของร้านและพนักงานต้อนรับจะอายุมากไปหน่อย แต่พวกเขาก็เสิร์ฟอาหารให้เราอย่างร่าเริง อุด้งเย็นและข้าวก็อร่อยมาก

​

 หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เราก็เดินทางไปยังสถานที่ใหม่อีกครั้ง

ศาสตราจารย์นากาโนะกำลังรออยู่ที่นั่น และครั้งนี้เราก็มาถึง

เราเดินไปตามลำธารเพื่อค้นหาถ้วยชาอันล้ำค่าที่มีอายุตั้งแต่ 200 ถึง 300 ปีก่อน และหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ครูผู้เชี่ยวชาญท่านหนึ่งก็ตรวจสอบว่าใครสามารถหาถ้วยชาที่เก่าแก่ที่สุดได้ ทัวร์นี้มีความหมายกับฉันมาก

ฉันมีประสบการณ์มากมายในการหาเพื่อนต่างชาติ และได้พบกับครูที่กระตือรือร้น

วันนั้นเป็นประสบการณ์ที่ผมจะไม่มีวันลืม

และด้วยสิ่งนี้ ผมอยากฝากข้อความถึงทุกคนครับ

ขอเชิญมาที่นี่สักครั้งนะครับ ฮาซามิ (ซาเซโบ) และขอให้ได้รับประสบการณ์ที่น่าสนใจครับ